Certified Copy (Abbas Kiarostami, 2010) By Kridpuj Dhansandozs

รวมไปถึงฉากการเดินทางไปชมกระดูกคนในถำ้โบราณ และในช่วงที่ทั้งคู่บอกจะหย่ากัน ก็ไปดูโครงกระดูกกอดกันที่ปอมเปอี แล้วหลังจกานั้นก็เหมือนจะกลับมารักกัน แต่ฝ่ายชายก็มีเงื่อนไขว่าฝ่ายหญิงต้องเลิกเอาเปรียบเขาเสียที ก่อนเรื่องจะจบลงที่การเฉลิมฉลองนักบุญเจนเนโร่

คู่รักในหนังของรอสเสลินี่ก็เป็นคนร่ำรวยในปี 1950s เช่นเดียวกับคู่รักในหนังของ Kiarostami ก้เป็นคนรวยนักค้าของเก่าและนักเขียนนิยายชื่อดัง หนังกลับไปพูดถึงความรักแบบโลกสมัยใหม่ที่มีต้นกำเนิดจากโลกยุคกรีกโบราณที่ครอบคลุมอิตาลีตอนใต้และคริสตศาสนา ที่การดำเนินชีวิตต้องมีเป้าหมาย มีจุดสิ้นสุด (telos) อริสโตเติลบอกว่าชีวิตต้องมีเป้าหมาย (target) เป้าหมายของชีวิตก็คือการมีความสุข

ดังนั้นในกรอบคิดของกรีกโบราณและคริสต์จึงเป็นการเตรียมตัวทั้งชีวิตเพื่อจะหวังว่าจะได้มีความสุขเป็นเป้าหมาย มีการประเมินค่าว่าความสุขที่ดีคือความสุขอุดมคติแบบโรมันคือแบบชนบท จึงไม่แปลกที่จะเห็นคนอยากมีชีวิตแบบชาวนาในไร่ ตื่นเช้าสูดอากาศสดชื่น ต้นไม้เขียวขจี แต่ความสุขไปชาวไร่ก็เป็นความสุขชั่วคราว เพราะจริงๆแล้วพวกเขาก็ยังยึดว่าความสุขจะถูกกำกับโดยเพระเจ้า ถ้าไปใช้ชีวิตแบบชาวไร่ที่ไม่ได้เคารพพระเจ้า เราจะมั่นใจอย่างไรได้ว่าเราจะมีความสุข

แต่ศาสนาคริสต์ในตอนท้ายของทั้งสองเรื่องก้เป็นสิ่งที่สร้างคำจำกัดความ กำหนดขอบเขตของความสัมพันธ์ว่าเป็นฉันสามีภรรยากัน ศาสนาคริสต์เป็นผู้กวาดล้างเทพเจ้าแบบกรีกทั้งหมดให้อยู่ภายใต้พระเจ้าองค์เดียว การจะมีความสุขได้ การจะมีชีวิตคู่ที่ดีได้จึงต้องตามพระงประสงค์ของพระเจ้าพระองค์เดียวที่แท้จริง

กรอบคิดของคริสต์เชื่อในการลำบาก ทรมานก่อนแล้วจึงจะเป็นสุขในภายหลัง เหมือนปล่อยให้พระเจ้าทดสอบเราก่อนแล้วเราจึงจะหลุดพ้นได้ การสละชีวิตทางโลก ละทิ้งครอบครัวจึงเป็นเส้นทางที่จะนำไปสู่ความปิติสุข นั่นคือการตามรอยพระเจ้า แล้วการทิ้งครอบครัวของ James Miller เป็นการยอมรับได้ในโลกคริสต์หรือไม่ แล้วการที่หญิงไม่มีชื่อ ผู้ติดตามนักเขียนคนนี้ ไม่อาจละทิ้งอดีตได้ และหวังให้ชีวิตคู่สุขสันต์เป็นบาปหรือไม่