18ส.ค.61 Criticism By Kridpuj Dhansandozs
5 ปีที่ผ่านมา
BNK48 : GIRLS DON’T CRY (Nawapol Thamrongrattanarit, 110 min, 2018)
!SPOILER ALERT!
.
.
.
.
.
“แรกๆ ก็เสียใจมาก เสียใจที่ไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตั้งแต่ในห้องสัมภาษณ์เราก็รู้อยู่แล้วว่าเขาจะไม่เลือกเรานะ แต่สิ่งที่ทำให้น้ำตาไหลในวันนั้นเลยน่าจะเป็นเพราะเราคาดหวังกับมันมาก ที่เราพยายาม ตั้งใจกับมันมาก ตลอดหกปีที่ผ่านมา ก็เพื่อวันนั้นนะ เรามั่นใจตลอดว่าเขาจะเลือกเรา มันเหมือนว่าเราผ่ายแพ้อะ ในหัวเรามีแต่ว่าเราไม่ดีตรงไหน ทำไมเขาถึงไม่เลือกเรา”
จากผู้ที่ไม่ได้รับเลือกเป็นแพทย์ใช้ทุนในปี 2561
การเรียนแพทย์นี่เองถูกมองว่ามีความเครียดสูงและอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระดับจิตใจของผู้เรียนได้ มีการศึกษาในนักศึกษาแพทย์พบว่ามีความเครียดระดับสูงในช่วงระหว่างเรียน ซึ่งส่งผลเสียต่อระบบการเรียนรู้ และมีงานวิจัยมากมายที่ชี้ว่าสุขภาพจิตของนักศึกษาแพทย์แย่ลง และไม่ได้ดีขึ้นตลอดช่วงที่เรียน โดยเฉพาะช่วงเปลี่ยนผ่านปีสามไปปีสี่ (ช่วงระหว่างการเรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์ ไปสู่การปฏิบัติการชั้นคลินิก)
ในหลายๆโรงเรียนแพทย์ สภาพแวดล้อมที่กดดันเป็นปัจจัยที่สำคัญ ระบบอำนาจนิยมที่แข็งกระด้าง ที่เน้นการแข็งขันมากกว่าการทำงานร่วมกันระหว่างวิชาชีพ บรรยากาศที่เคร่งเครียดนี้ไม่ได้มีเพียงช่วงระดับอันเดอร์แกร็ด แต่ยังดำเนินต่อไปเมื่อเรียนจบแล้ว ไม่ว่าจะมาเรียนต่อ ใช้ทุน ไปจนถึงชีวิตบั้นปลายของวิชาชีพแพทย์
มีการศึกษาในโรงเรียนแพทย์สามแห่งในอังกฤษ หนึ่งแห่งที่มาเลเซีย และหนึ่งแห่งที่ไทย พบว่าส่วนใหญ่ของนักศึกษามีความเครียดมากกว่าประชากรทั่วไป และเป็นที่น่าเศร้าว่ามีจำนวนน้อยมากที่ได้รับการปรึกษ มีการศึกษาที่น่าสนใจในสวีเดน พบว่ามีถึงร้อย 12 ที่มีอาการซึมเศร้า และประมาณร้อย 2 มีความพยายามทำร้ายตนเอง โรงเรียนแพทย์หลายแห่งในอเมริกาและแคนาดาเริ่มมีระบบการดูแลสุขภาพของนักศึกษาแพทย์ ซึ่งช่วยลดความเครียดและเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานได้
การศึกษาในแพทย์ประจำบ้านสาขาศัลยศาสตร์ในสหรัฐฯ ปี พ.ศ. 2556 พบว่ากว่าร้อยละ 58 คิดอย่างจริงจังที่จะยุติการฝึกอบรม เป็นอัตราส่วนผู้หญิงมากว่าผู้ชาย สาเหตุหลักๆ คือการต้องอดนอนในช่วงวนในสาขาเฉพาะ ต้องใช้เวลาในการทำงานมากเกินไป สิ่งที่ทำให้พวกเขายังคงจะเรียนต่อไปก็เพราะครอบครัวสนับสนุน และคิดว่าหลังจากเรียนจบชีวิตจะดีกว่านี้
นอกจากนี้ยังพบว่า ร้อยละ 34 รู้สึกว่าตนเองมีความเครียด ส่วนหนึ่งคิดว่าตอนเองมีปัญหาด้านอารมณ์และสุขภาพจิตที่แย่ลง จนทำแพทย์บางคนที่เรียนต่อ มีภาวะซึมเศร้า หงุดหงิดง่าย วิตกกังวล อยากละทิ้ง (burn out) หรือแม้กระทั่งการใช้สารเสพติด
ส่วนปัจจัยหลักๆ ที่ทำให้แพทย์ลาออก (แกรด) ปัจจัยด้านการเงิน (การมาเรียนต่อรายได้จะลดลง) การมีบุตร ขาดความมั่นใจในตนเอง การเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจ ไปจนถึงรู้สึกว่าองค์ความรู้ตนเองไม่พอเพียง
ถึงแม้ว่าระบบการใช้เกรดวัดผลจะไม่ได้มีงานวิจัยใดบอกชัดเจนว่าทำให้เกิดภาวะเครียด แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าระบบการตัดเกรดแบบอิงกลุ่มในหลายรายวิชา เกิดสภาวะลักลั่นย้อนแย้งของบรรยากาศการเรียนรู้ ที่ทำให้เพื่อนร่วมชั้น กลายเป็นทั้งเพื่อนเรียนและคู่แข่งไปพร้อมๆกัน แม้จะมีชุดวาทกรรมมากมายที่บอกว่า “จงแข่งกับตนเอง” แต่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าสุดท้ายเราก็ต้องแข่งกับเพื่อนเพื่อจะได้เกรดดีๆ ในการยื่นสมัครที่เรียนในอนาคต หรือได้เกียรตินิยมแปะผนังฝาบ้านหรือคลินิกเพื่อจะได้เป็นที่ดึงดูดและความน่าเชื่อถือ
นักศึกษาแพทย์ต่างกระเสือกกระสนในระบบเสรีนิยมใหม่ มีไม่กี่อาชีพมอบความมั่นคงให้พวกเรา ข้าราชการกลายเป็นอภิสิทธิ์ชน ส่วนอาชีพอื่นอยู่ในสภาวะสิ้นไร้ไม้ตอก นักศึกษาแพทย์หลายคนไม่ได้มาจากครอบครัวร่ำรวยเป็นปึกแผ่น ใครที่สะสมทุน กอบโกย ตักตวงความรู้ เกรด และผลงานได้มากกว่า ก็จะมีโอกาสในชีวิต ถูกพิจารณาให้เป็นแพทย์ใช้ทุน เพื่อได้เป็นหมอที่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้พวกเขา
สี่เสาหลักที่สอดคล้องกับพันธะสัญญาที่แพทย์ต้องยึดในการประกอบอาชีพ ได้แก่การรักษาคนไข้ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ที่ทุกวันนี้จากบทความเรื่อง Emotion in Science ของนายแพทย์โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ได้แสดงความเห็นว่า โรงเรียนแพทย์เป็นส่วนหนึ่งที่ได้พรากเอาความเป็นมนุษย์ไปจากนักศึกษาแพทย์ เพราะเน้นการเรียนการสอนตามระบบแพทย์สมัยใหม่ ที่มีฐานคิดมั่นคงในการคิดแบบแยกส่วน การทำความเข้าใจกลไกของโรค
แต่ในความเป็นจริงด้วยระบบการจัดการสุขภาพมูลฐานยังไม่ถูกสนับสนุนเพียงพอ ซึ่งนำไปสู่ปริมาณคนไข้ที่ล้นเกินในโรงพยาบาลรัฐ ถึงแม้ว่าจะมีการจัดการเรียนการสอนที่เน้นด้านมนุษยวิทยาการแพทย์ แต่ด้วยระบบที่ทำลายสวัสดิการพื้นฐานของประชาชน (ยกตัวอย่างเช่น การสร้างรถไฟฟ้าที่สถานีหลักอยู่หน้าเซนทรัล บขส.ใหม่ที่ตั้งใกล้ศูนย์การค้าของผู้มั่งคง ระบบขนส่งที่จัดขึ้นโดยตระกูลคนรวยไม่กี่แซ่ และการสร้างศูนย์การแพทย์ระดับอาเซียน) แพทย์ก็ไม่มีเวลาทำความเข้าใจผู้ป่วย หรือแพทย์ด้วยกันเองอยู่ดี อีกสามเสาหลักได้แก่การเห็นผู้ป่วยเป็นสำคัญ การมีความรับผิดชอบ และมุ่งพัฒนาสู่ความเป็นเลิศ เหล่านี้กลับกลายเป็นความกดดันให้กับแพทย์ มากกว่าการสร้างปณิธาณในการปฏิบัติงาน
ภาพซ้อนทับอย่างไม่อาจแยกออกจากกันได้ของสองอาชีพที่ต้องเซ็นสัญญาหกปีเหมือนกัน ปรากฏระหว่างที่เรากำลังจ้องมองการดิ้นรนของวัยรุ่นจนถึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้นของหญิงสาวในวงเกิร์ลกรุ๊ปนี้ สิ่งที่พวกเธอทำก็เพื่อให้ได้ชื่อเสียง และการยอมรับ ความล้มเหลวแม้จะต่อสู้ ท้าทาย ยอมเปลี่ยนตนเองไปเป็นอีกคน มากเท่าไร สุดท้ายต้นทุนที่ไม่เท่ากัน ก็ไม่อาจทดแทนด้วยความพยายามได้ วาทกรรมที่ว่าความพยายามไม่เคยทำร้ายใครจึงไม่อาจเป็นความจริงได้
เพราะบางอย่างก็ถูกสงวนสิทธิไว้ให้ใครบางคนแล้วเท่านั้น
ตราบใดที่เรายังไหลวนในกระแสเสรีนิยมใหม่
ที่สุดท้าย ทุกคนทุกชนชั้น จะสวยกว่า (ตามวัฒนธรรมกระแสหลัก) เต้นเก่งกว่า ร้องเพลงเพราะกว่า หรือแม้แต่การได้รับเลือกเป็นแพทย์ใช้ทุน ต้องหลั่งน้ำตาให้กับมันทั้งสิ้น
References
- จารุรินทร์ ปิตานุพงศ์, จตุรพร แสงกูล: 2560 ความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทางและปัจจัยที่เกี่ยวข้องสำรวจจากแพทย์ใช้ทุน และแพทย์ประจำบ้านของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์
- Hamza M. Abdulghani: 2011 Stress and Its Effects on Medical Students: A Cross-sectional Study at a College of Medicine in Saudi Arabia
- Thanayot Sumalrot: 2017 Medical Professionalism: Development and Validation of
Medical Professionalism Scale (MPS)
#girlsdontcry
!SPOILER ALERT!
.
.
.
.
.
“แรกๆ ก็เสียใจมาก เสียใจที่ไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตั้งแต่ในห้องสัมภาษณ์เราก็รู้อยู่แล้วว่าเขาจะไม่เลือกเรานะ แต่สิ่งที่ทำให้น้ำตาไหลในวันนั้นเลยน่าจะเป็นเพราะเราคาดหวังกับมันมาก ที่เราพยายาม ตั้งใจกับมันมาก ตลอดหกปีที่ผ่านมา ก็เพื่อวันนั้นนะ เรามั่นใจตลอดว่าเขาจะเลือกเรา มันเหมือนว่าเราผ่ายแพ้อะ ในหัวเรามีแต่ว่าเราไม่ดีตรงไหน ทำไมเขาถึงไม่เลือกเรา”
จากผู้ที่ไม่ได้รับเลือกเป็นแพทย์ใช้ทุนในปี 2561
การเรียนแพทย์นี่เองถูกมองว่ามีความเครียดสูงและอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระดับจิตใจของผู้เรียนได้ มีการศึกษาในนักศึกษาแพทย์พบว่ามีความเครียดระดับสูงในช่วงระหว่างเรียน ซึ่งส่งผลเสียต่อระบบการเรียนรู้ และมีงานวิจัยมากมายที่ชี้ว่าสุขภาพจิตของนักศึกษาแพทย์แย่ลง และไม่ได้ดีขึ้นตลอดช่วงที่เรียน โดยเฉพาะช่วงเปลี่ยนผ่านปีสามไปปีสี่ (ช่วงระหว่างการเรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์ ไปสู่การปฏิบัติการชั้นคลินิก)
ในหลายๆโรงเรียนแพทย์ สภาพแวดล้อมที่กดดันเป็นปัจจัยที่สำคัญ ระบบอำนาจนิยมที่แข็งกระด้าง ที่เน้นการแข็งขันมากกว่าการทำงานร่วมกันระหว่างวิชาชีพ บรรยากาศที่เคร่งเครียดนี้ไม่ได้มีเพียงช่วงระดับอันเดอร์แกร็ด แต่ยังดำเนินต่อไปเมื่อเรียนจบแล้ว ไม่ว่าจะมาเรียนต่อ ใช้ทุน ไปจนถึงชีวิตบั้นปลายของวิชาชีพแพทย์
มีการศึกษาในโรงเรียนแพทย์สามแห่งในอังกฤษ หนึ่งแห่งที่มาเลเซีย และหนึ่งแห่งที่ไทย พบว่าส่วนใหญ่ของนักศึกษามีความเครียดมากกว่าประชากรทั่วไป และเป็นที่น่าเศร้าว่ามีจำนวนน้อยมากที่ได้รับการปรึกษ มีการศึกษาที่น่าสนใจในสวีเดน พบว่ามีถึงร้อย 12 ที่มีอาการซึมเศร้า และประมาณร้อย 2 มีความพยายามทำร้ายตนเอง โรงเรียนแพทย์หลายแห่งในอเมริกาและแคนาดาเริ่มมีระบบการดูแลสุขภาพของนักศึกษาแพทย์ ซึ่งช่วยลดความเครียดและเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานได้
การศึกษาในแพทย์ประจำบ้านสาขาศัลยศาสตร์ในสหรัฐฯ ปี พ.ศ. 2556 พบว่ากว่าร้อยละ 58 คิดอย่างจริงจังที่จะยุติการฝึกอบรม เป็นอัตราส่วนผู้หญิงมากว่าผู้ชาย สาเหตุหลักๆ คือการต้องอดนอนในช่วงวนในสาขาเฉพาะ ต้องใช้เวลาในการทำงานมากเกินไป สิ่งที่ทำให้พวกเขายังคงจะเรียนต่อไปก็เพราะครอบครัวสนับสนุน และคิดว่าหลังจากเรียนจบชีวิตจะดีกว่านี้
นอกจากนี้ยังพบว่า ร้อยละ 34 รู้สึกว่าตนเองมีความเครียด ส่วนหนึ่งคิดว่าตอนเองมีปัญหาด้านอารมณ์และสุขภาพจิตที่แย่ลง จนทำแพทย์บางคนที่เรียนต่อ มีภาวะซึมเศร้า หงุดหงิดง่าย วิตกกังวล อยากละทิ้ง (burn out) หรือแม้กระทั่งการใช้สารเสพติด
ส่วนปัจจัยหลักๆ ที่ทำให้แพทย์ลาออก (แกรด) ปัจจัยด้านการเงิน (การมาเรียนต่อรายได้จะลดลง) การมีบุตร ขาดความมั่นใจในตนเอง การเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจ ไปจนถึงรู้สึกว่าองค์ความรู้ตนเองไม่พอเพียง
ถึงแม้ว่าระบบการใช้เกรดวัดผลจะไม่ได้มีงานวิจัยใดบอกชัดเจนว่าทำให้เกิดภาวะเครียด แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าระบบการตัดเกรดแบบอิงกลุ่มในหลายรายวิชา เกิดสภาวะลักลั่นย้อนแย้งของบรรยากาศการเรียนรู้ ที่ทำให้เพื่อนร่วมชั้น กลายเป็นทั้งเพื่อนเรียนและคู่แข่งไปพร้อมๆกัน แม้จะมีชุดวาทกรรมมากมายที่บอกว่า “จงแข่งกับตนเอง” แต่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าสุดท้ายเราก็ต้องแข่งกับเพื่อนเพื่อจะได้เกรดดีๆ ในการยื่นสมัครที่เรียนในอนาคต หรือได้เกียรตินิยมแปะผนังฝาบ้านหรือคลินิกเพื่อจะได้เป็นที่ดึงดูดและความน่าเชื่อถือ
นักศึกษาแพทย์ต่างกระเสือกกระสนในระบบเสรีนิยมใหม่ มีไม่กี่อาชีพมอบความมั่นคงให้พวกเรา ข้าราชการกลายเป็นอภิสิทธิ์ชน ส่วนอาชีพอื่นอยู่ในสภาวะสิ้นไร้ไม้ตอก นักศึกษาแพทย์หลายคนไม่ได้มาจากครอบครัวร่ำรวยเป็นปึกแผ่น ใครที่สะสมทุน กอบโกย ตักตวงความรู้ เกรด และผลงานได้มากกว่า ก็จะมีโอกาสในชีวิต ถูกพิจารณาให้เป็นแพทย์ใช้ทุน เพื่อได้เป็นหมอที่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้พวกเขา
สี่เสาหลักที่สอดคล้องกับพันธะสัญญาที่แพทย์ต้องยึดในการประกอบอาชีพ ได้แก่การรักษาคนไข้ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ที่ทุกวันนี้จากบทความเรื่อง Emotion in Science ของนายแพทย์โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ได้แสดงความเห็นว่า โรงเรียนแพทย์เป็นส่วนหนึ่งที่ได้พรากเอาความเป็นมนุษย์ไปจากนักศึกษาแพทย์ เพราะเน้นการเรียนการสอนตามระบบแพทย์สมัยใหม่ ที่มีฐานคิดมั่นคงในการคิดแบบแยกส่วน การทำความเข้าใจกลไกของโรค
แต่ในความเป็นจริงด้วยระบบการจัดการสุขภาพมูลฐานยังไม่ถูกสนับสนุนเพียงพอ ซึ่งนำไปสู่ปริมาณคนไข้ที่ล้นเกินในโรงพยาบาลรัฐ ถึงแม้ว่าจะมีการจัดการเรียนการสอนที่เน้นด้านมนุษยวิทยาการแพทย์ แต่ด้วยระบบที่ทำลายสวัสดิการพื้นฐานของประชาชน (ยกตัวอย่างเช่น การสร้างรถไฟฟ้าที่สถานีหลักอยู่หน้าเซนทรัล บขส.ใหม่ที่ตั้งใกล้ศูนย์การค้าของผู้มั่งคง ระบบขนส่งที่จัดขึ้นโดยตระกูลคนรวยไม่กี่แซ่ และการสร้างศูนย์การแพทย์ระดับอาเซียน) แพทย์ก็ไม่มีเวลาทำความเข้าใจผู้ป่วย หรือแพทย์ด้วยกันเองอยู่ดี อีกสามเสาหลักได้แก่การเห็นผู้ป่วยเป็นสำคัญ การมีความรับผิดชอบ และมุ่งพัฒนาสู่ความเป็นเลิศ เหล่านี้กลับกลายเป็นความกดดันให้กับแพทย์ มากกว่าการสร้างปณิธาณในการปฏิบัติงาน
ภาพซ้อนทับอย่างไม่อาจแยกออกจากกันได้ของสองอาชีพที่ต้องเซ็นสัญญาหกปีเหมือนกัน ปรากฏระหว่างที่เรากำลังจ้องมองการดิ้นรนของวัยรุ่นจนถึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้นของหญิงสาวในวงเกิร์ลกรุ๊ปนี้ สิ่งที่พวกเธอทำก็เพื่อให้ได้ชื่อเสียง และการยอมรับ ความล้มเหลวแม้จะต่อสู้ ท้าทาย ยอมเปลี่ยนตนเองไปเป็นอีกคน มากเท่าไร สุดท้ายต้นทุนที่ไม่เท่ากัน ก็ไม่อาจทดแทนด้วยความพยายามได้ วาทกรรมที่ว่าความพยายามไม่เคยทำร้ายใครจึงไม่อาจเป็นความจริงได้
เพราะบางอย่างก็ถูกสงวนสิทธิไว้ให้ใครบางคนแล้วเท่านั้น
ตราบใดที่เรายังไหลวนในกระแสเสรีนิยมใหม่
ที่สุดท้าย ทุกคนทุกชนชั้น จะสวยกว่า (ตามวัฒนธรรมกระแสหลัก) เต้นเก่งกว่า ร้องเพลงเพราะกว่า หรือแม้แต่การได้รับเลือกเป็นแพทย์ใช้ทุน ต้องหลั่งน้ำตาให้กับมันทั้งสิ้น
References
- จารุรินทร์ ปิตานุพงศ์, จตุรพร แสงกูล: 2560 ความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทางและปัจจัยที่เกี่ยวข้องสำรวจจากแพทย์ใช้ทุน และแพทย์ประจำบ้านของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์
- Hamza M. Abdulghani: 2011 Stress and Its Effects on Medical Students: A Cross-sectional Study at a College of Medicine in Saudi Arabia
- Thanayot Sumalrot: 2017 Medical Professionalism: Development and Validation of
Medical Professionalism Scale (MPS)
#girlsdontcry
▲
▼
รายการสั่งซื้อของฉัน
รายการสั่งซื้อของฉัน
ข้อมูลร้านค้านี้
ส่งข้อความติดต่อร้าน
เกี่ยวกับร้านค้านี้
ค้นหาสินค้าในร้านนี้
ค้นหาสินค้า
สินค้าที่ดูล่าสุด
บันทึกเป็นร้านโปรด
Join เป็นสมาชิกร้าน
แชร์หน้านี้
แชร์หน้านี้
↑
TOP เลื่อนขึ้นบนสุด
TOP เลื่อนขึ้นบนสุด
สินค้าในตะกร้า ({{total_num}} รายการ)
ขออภัย ขณะนี้ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า
ราคาสินค้าทั้งหมด
฿ {{price_format(total_price)}}
- ฿ {{price_format(discount.price)}}
ราคาสินค้าทั้งหมด
{{total_quantity}} ชิ้น
฿ {{price_format(after_product_price)}}
ราคาไม่รวมค่าจัดส่ง
➜ เลือกซื้อสินค้าเพิ่ม