เย็นๆที่ขอนแก่น ก่อนเดินทางกลับบุรีรัมย์ อยากได้กาแฟจิบระหว่างทาง(ปกติเข้าอเมซอนสั่งไวท์ชอกเย็นไม่หวาน) แต่วันนี้สองทุ่มร้านดังๆปิดหมดแล้ว ค้นร้านกาแฟใกล้ฉัน ได้กาแฟร้านชื่อเท่ห์ เข้าไปสั่งได้กาแฟน้ำส้ม(เห็นเอาหัวน้ำส้มผสมน้ำกับกาแฟหนึ่งชอตที่เร็วมากกับคนไม่มีในร้าน)จ่ายเงิน70บาทจิบไป2-3อึก ก่อนไปกินอาหารจีน แล้วจิบอีก2-3อึก ก่อนออกเดินทาง ถึงบ้านไผ่หันซ้ายขวามองกระจกตอนรถติดไฟแดง รู้สึกเวียนหัว ขับรถต่อถึงเมืองพล คลื่นไส้ จอดรถเข้าปั้ม เข้าห้องน้ำถ่ายเบาและถ่ายหนัก นั่งพักสักครู่เดินทางต่อ(ผู้ร่วมเดินทางมีหมอ กับพยาบาล) ถึงหนองสองห้องอาการร้อนที่หน้าอก กับเวียนหัวไม่หาย แวะปั้มขอนอนพักสักคู่ จนถึงห้าทุ่มครึ่ง ออกเดินทางต่อ ผ่านพุทไธสง พ้นวัดหลวงพ่อพยอม ปวดศีรษะรุนแรงขึ้น ทนไม่ไหวจอดรถข้างทางหน้าศาลไม้ริมทาง ยืนอาเจียนเป็นครั้งแรก อาหารจีนที่กินไปกระจาย สักพักบ้วนปากเสร็จเดินทางต่อผ่านคูเมือง ไปได้ด้วยดี ก่อนเข้าตัวเมืองบุรีรัมย์ ก่อนเจอแยกข้างทางเป็นห้องเย็นใหญ่ จอดรถอาเจียนเป็นครั้งที่สอง(ครั้งนี้นานหน่อย กะว่าให้หมดท้องจะได้สบายตัว) ออกเดินทางต่อผ่านตัวเมืองด้านใน ผ่านสนามบอลสีน้ำเงิน ไปทางทิศใต้ ผ่านอ่างเก็บน้ำห้วยตลาด ต้องจอดหน้าวัดหัววัว อาเจียนเป็นครั้งที่สาม(เป็นครั้งนี้เพิ่งรู้ว่าคนโดนวางยาเป็นยังไง) เดินทางต่ออีก30กม.ถึงบ้านพักฝ่าความมืดใจเร่งให้ถึงเร็ว เพราะเวียนหัวมาก คลื่นไส้ พยายามอดทนไม่อยากอาเจียนอีกแล้ว ทรมานมาก ถึงหน้าบ้านตีสองครึ่ง ลงจากรถขอนอนหลับก่อนละกัน เพื่อจะได้ไม่อาเจียนอีก ได้ผลนอนหลับด้วยความอ่อนเพลีย รู้สึกตัวอีกครั้งหกโมงเช้า นอนยังไม่พอขอนอนต่อถึงสิบโมงเช้า อาการดีขึ้นมาก หายไปปลิดทิ้ง นี่แหละ…ที่มาของการเดินทางพร้อมกับยาพิษที่อยู่